یاداشت های پراکنده

کسب اعتماد

ماانسان ها وقتی سخن یا عملی را می شنویم یا مشاهده می کنیم که به واقعیت  نزدیک باشد به آن اعتماد می کنیم. امروزه دیده می شود که آستانه اعتماد در جامعه بسیار  پایین آمده و مردم به هم اعتماد نمی کنند. باید گفت  که ریشه این بی اعتمادی در عدم صداقت ما به عنوان افراد جامعه است. وقتی افراد جامعه  منفعت گزایی رابر ارزش های اخلاقی ترجیح دهند و همگی کاسبکار شوند نمی شود انتظار  داشت  که ارزش  های  اخلاقی  ظهور وبروز داشته باشد.  متاسفانه امروزه منفعت طلبی کاسبکارانه مقدم بر همه امور گشته و جای همه ارزش ها را گرفته است.  در منفعت طلبی کاسبکارانه آن چیزی ارزشمند که عایدی صددرصد را حاصل نماید از خیرخواهی و دیگر خواهی خبری نیست  .  این ضرب مثل «آن دیکی که برای من نمی جوشه سر سگ بجوشه» نمونه تمام عیار  منفعت طلبی کاسبکارانه است.  این  طرز تفکر سبب می شود که افراد به اعتماد نکنند. عدم ایجاد اعتماد در جامعه  واگرایی اجتماعی را به وجود می آوردکه سبب گسست طبقات اجتماع می گردد. یکی از مصادیق روشن کسب اعتماد در جامعه  اعتماد اقشار  مختلف  به صاحبان تصمیم گیری و تاثیر گذار جامعه  است  .  وقتی اعتماد  عمومی شکل می گیرد به مانند شریان های خونی در سرتاسر جامعه گسترش می یابد. از این رو است که کسب اعتماد در جامعه حاصل می گردد