یاداشت های پراکنده

معجزه گفتگو

در طول تاربخ بشریت از آن هنگام که سخن ابداع شدو انسان ها توانستند به وسیله سخن گفتن  خواسته های خود را به همدیگر بیان نمایند و از همدیگر در بسیاری از مسائل تبادل نظر کنند. گفتگو کردن  تنها ابزاری است که  به اندازه تاریخ حضور انسان در کره خاکی هم سبب مفاهمه  و همبستگی که همدلی ونشاط وآرامش را به ارمغان آورده ویابا تخاصم  سبب ویرانی و تباهی نسل ها وتمدن بشری شده است. انسان ها همواره به رسیدن یک فهم مشترک از یک موضوع نیاز دارند بنابراین آن چیزی که فهم مشتر بین انسان ها را ایجاد می کند مسئله گفتگو نمودن است. اما سوال این جا  است که چرا   از گفتگو نمودن به عنوان معجزه یاد شده است.  همواره وقتی از یک موضوع نشدنی  امکان  شدن ایجاد شود در حقیقت معجزه رخ می می دهد. انسان ها با تبادل نظر و بیان نظر ات خویش به‌راحتی می توانند خیلی از مسائل که نا شدنی  به نظر می آیند را به راحتی قابل دسترسی نمایند.اما چرا زبان مفاهمه بین انسان ها شکل نمی گیرد. در تحقیقات  فروانی که  از جوامع گوناگون بشری صورت گرفته گویا این مطب است  که به طور کلی تضاد منافع اصلی ترین انگیزه مخاصمات می باشد.  در کشمکش تضاد منافع بین  انسان ها از همه   ارز ش های متعالی  صرفه نظر می شود. 

آیا هیچ گاه از خود پرسیده ایم  چرا گفتگو معجزه می کند. 

در جواب می توان گفت  تنها ابزاری که می تواند فاصله مابین ما انسان ها  راکمتر نماید فقط و فقط گفتگو است. حتی آنها یی که دشمن قسم خورده هم  هستند اگر حاضر شوند روبروی هم به سخن گفتن بپردازند. این یک قدم بسیار بزرگ جهت رسیدن به تفاهم  می باشد.بنابراین وقتی روبروی هم قرار می گیریم با تماس دیداری  یا شنیداری  یگ رشته علقه ای بین ما ایجاد می گردد که می توان با تداوم دادن  تماس ها نه نتهااختلافات را به حد اقل رسانده بلکه حتی می توان  افق روشن از ارتباطات در آینده را متصوربود. اما چرابا این همه منفعت در گفتگو بعضی از افراد همواره با انجام آن مخالفت می  کنند 

کوتا ه سخن آن است که آنهایی که دچاربیماری  نخوت هستند به بیماری بزرگتر مانند خود بینی و کبر و غرورو خودبرتر بینی گرفتار می باشند هرگز نمی توانند حرف کس دیگر را بشنوند.برای  این افراد حرف خودشان حجت است و آرا ونظر دیگران ذره‌ای ارزش ندارد. گفتگو برای این افراد امری بسیار غریبی است 

سوال اساسی 

ضرورت انجام گفتگو چیست. برای چه منظوری  مابا دیگران گفتگو می کنیم و با گفتگو به چه چیزی دست می یابیم. 

برای پاسخ دادن به همه این چراها باید یاد آور شد که انجام  گفتگو فقط برای سرگرمی ووقت گذرانی نیست. گفتگو برای رفع سو تفاهم ها و اختلاف نظرها و مسائل اختلافی مهم می باشد 

انسان ها گاهی اوقات به جای کاربرد سلاح  نرم زبان خویش  دست به قبضه سلاح  سخت(شمشیروتفنگ)  می برند وچاره کار در کاربرد سلاح سخت می دانند. اما زبان گفتگو و مفاهمه زبان آرامش وصلح می باشد. 

گفتگو زمانی میان دوطرف شکل می گیرد که دو طرف بخواهند به اشتراک نظر درباره یک مسئله مهم برسند و موارد اختلافی خود را حل کنند. ویا دو طرف برای کسب منافع مادی  با  هم جدل گفتاری می کنند.  این جدل گفتاری که گاهی سخت تر از جنگ میدانی است. در این حالت دو طرف نهایت سعی خودرا جهت کسب  منافع بیشتر  بکار می گیرند. 

استراتژی گفتگو 

برای گفتگو دو استراتژی مد نظر می باشد

1-گفتگوی تعاملی

2-گفتگو ی تقابلی 

در گفتگوی تعاملی قصد دو طرف رسیدن به‌یک تفاهم پایدار که‌در راستای آن به منافع حاصل ازتفاهم در بین دوطرف  قسمتی شود (منظور تقسیم عادلانه نیست  بلکه تقسیم توافقی  است